Douwe van der Kooi:

‘Bijna een jaar lang zaten we in grote spanning’

Na ruim een half jaar voorbereiden was het meeste dan eindelijk voor elkaar om deze mooie, maar ook bijzondere reis te kunnen uitvoeren met onze groep van vijf studenten en twee begeleiders.

Deze reis heb ik persoonlijk als mooi en bijzonder, maar toch op sommige momenten ook als zwaar ervaren, omdat ik nog niet eerder zo ver van huis was geweest.

Wat mij het meeste is bijgebleven, is de manier waarop mensen in Nepal wonen in vergelijking met Nederland. Simpele huisjes van golfplaat en baksteen waarin veel mensen bij elkaar wonen. Maar ondanks de primitieve leefomstandigheden zijn de mensen tevreden met wat ze hebben en zijn ze dankbaar voor de kleinste dingen die je voor het dorp doet.

Ook hadden we een fijne groep. In deze samenstelling konden we goed werken en ook veel lachen tijdens het werk, de maaltijden en rond het kampvuur.

Inmiddels is het bijna een jaar geleden dat we op reis zijn geweest en ik heb geen moment spijt gehad.

Onlangs hebben we te horen gekregen dat de docenten en schoolkinderen nog steeds erg blij zijn met het gebouw en dat er geen ingrijpende reparaties nodig zijn geweest.

Reinier Boersma:

‘Mijn denken en doen zijn positief beïnvloed’

Een jaar lang waren we druk bezig met het verzamelen van inentingen, sponsoren en de voorbereiding voor onze reis en avontuur in Nepal. Ook waren er wel wat spanningen.

Het was voor ons allen wel even wennen om na veertien uur reizen in een hele andere wereld en cultuur te zijn. Maar na een aantal dagen in Kathmandu, de hoofdstad van Nepal, doorgebracht te hebben, raakten redelijk snel gewend aan de nieuwe omgeving.

Wat op mij het meeste indruk heeft gemaakt is dat de Nepalese mensen met weinig tevreden zijn, ondanks dat ze vaak een eenvoudig huis van golfplaten en weinig bezittingen hebben.  Mijn denken en doen zijn hierdoor positief beïnvloed.

Wij mogen hier in Nederland trots en tevreden zijn!  We hebben hier een goede infrastructuur, warm water wanneer we hier om vragen en altijd elektriciteit. In Nepal is dit niet altijd vanzelfsprekend.

We zijn nu  een jaar later en weten ook dat onze spanning en zenuwen nergens voor nodig waren. We  kijken terug op een mooie en onvergetelijke ervaring.

Ik ben blij dat we als groep de Nepalese bevolking konden helpen met de wederopbouw na de verwoestende aardbeving van 2015.

Een unieke ervaring waar we als groep trots op kunnen zijn!

Thymen Damstra:

‘Onder de indruk’

Het leek mij een erg leuke uitdaging toen ik door de school  voor dit project werd gevraag. Heel bijzonder om zoiets mee te mogen maken.

In Nepal heb ik een indrukwekkend en mooi avontuur mogen beleven. Ik was onder de indruk om te zien hoe de bevolking daar leeft. Dit beeld heeft mij dan ook het meest geraakt. Hoe de mensen daar op het platteland in kleine zelfgebouwde huisjes kunnen leven. Heel bijzonder om te mogen zien hoe deze mensen, die zo weinig  bezittingen hebben,  maar toch heel vrolijk zijn. Ze waren heel vriendelijk,  gastvrij en dankbaar.

In Nederland kreeg ik positieve reacties van mensen, die het mooi vinden dat we dit allemaal mochten en konden doen.  Ik kwam na deze reis ook tot het besef hoe goed wij het hier in Nederland hebben in vergelijking met een land als Nepal.

Mijn leukste herinnering was na de oplevering van het sanitair gebouw. Toen de kinderen en leraren van de school ons bedankten  met bloemenkettingen en voor ons begonnen te dansen als uiting van hun dankbaarheid. Dit heeft veel indruk op mij gemaakt.

Ik kijk terug op een indrukwekkende en mooie reis.

Wietze van der Wal

‘Prachtig land met prachtige bevolking’

Op dit moment ben ik samen met mijn vrouw druk bezig met de voorbereiding van een reis naar Nepal.

In totaal ben ik nu drie keer met een groep leerlingen van de Friese Poort naar Nepal geweest om daar projecten uit te voeren voor de Nepalese gemeenschap, met name toiletgebouwen voor scholen. En na de laatste reis in 2018 had ik sterk het gevoel dat wat ik nu allemaal meegemaakt heb, ook te moeten laten zien aan mijn vrouw. Om haar het land te laten zien met de prachtige natuur en de kleurrijke, vriendelijke bevolking.

Ik zal haar Kathmandu laten zien met de culturele hoogtepunten zoals we dat ook gedaan hebben met de leerlingen.

Niet alleen werken aan de projecten maar ook de cultuur laten zien zodat ze ook begrip krijgen voor andere culturen en gebruiken.

We gaan onze Nepalese vrienden bezoeken waar we de projecten mee hebben uitgevoerd en kijken hoe de gebouwen er voor staan.

Als ik nu terug denk aan onze reis naar Pandrung dan was dat wel een speciale en zeer avontuurlijke reis. We zaten in een gebied ver van de grote stad en omringd door kleine dorpjes waar het vooral ’s nachts heerlijk rustig en stil was, met een prachtige sterrenhemel.

Overdag druk bezig met het project met het geluid van de kinderen van de school op de achtergrond. Genieten van het heerlijke eten van onze privé-kok die alles ter plaatse bereidde en ’s avonds douchen onder een douche die we zelf hadden gemaakt van bamboestokken.

Indrukwekkend was ook de avontuurlijke reis naar de stad Gorkha, samen met Jorrit. De bus was op de terugreis voor driekwart afgehuurd en volgeladen met tegels en een grote waterton bungelde achter aan de bus.

Wat ook elke keer weer indruk maakt is de dankbaarheid van de bevolking en vooral van de kinderen voor wat we voor hen hebben gedaan. We kregen allemaal een speciale sjaal en bloemenkransen omgehangen en onze gezichten werden ingesmeerd met gekleurd poeder.

Natuurlijk zal ik haar niet alles kunnen laten beleven maar ik hoop dat zij, net zoals ik, geïnspireerd zal raken en zal gaan houden van dit prachtige land met zijn prachtige bevolking.

Jorrit Wilming:

‘Iedereen is zichzelf wel eens tegengekomen’

Onze reis begonnen we in Kathmandu. Daar hebben we de spullen gekocht die we nodig waren om alles aan te sluiten op de locatie. Na een paar dagen in Kathmandu geweest te zijn, zijn we met twee jeeps naar Pandrung vertrokken. De reis van ongeveer 160 km duurde maar liefst bijna 10 uur. Na heel wat gestuiter en gehobbel zijn we in Pandrung aangekomen.

Na een nacht slapen op een heel dun matje gingen we aan de slag. Er moesten nog een paar dingen uit de stad Gorkha gehaald worden en de reis daar naar toe was erg spannend. We zaten in een overvolle bus, die over smalle kronkelwegen reed. In Gorkha hebben we de laatste materialen opgehaald en de dag daarna zijn we dan echt begonnen met ons werk.

De werkzaamheden duurden ongeveer een dag of tien en omdat er nog tijd over was, hebben we het gebouw ook nog geverfd.

Iedereen is zichzelf wel een keer tegengekomen tijdens de reis en het mooie is dat je heel anders gaat denken over bepaalde dingen. Eigenlijk is het niet zo vanzelfsprekend dat je schoon drinkwater hebt en dat je wc gewoon doorspoelt en oh ja, dat die schoon is.